แม่ คำที่ยิ่งใหญ่
วันนี้เป็นวันแม่ คงเปลี่ยนเรื่องเขียนบ้าง จากการลงทุนในทรัพย์สิน สินทรัพย์ หุ้น หลักทรัพย์อื่นๆ เป็นการลงทุนในครอบครัว ชีวิตคนรอบข้าง
ผมเป็นผู้ชาย จึงไม่มีโอกาสได้อุ้มท้องหรือคงไม่มีโอกาสได้เป็นแม่แน่นอน แต่ผมมีคุณแม่ เป็นลูกชายคนเดียวของครอบครัว ตั้งแต่เด็กๆ ก็ทำอะไรได้ไม่ค่อยเป็นเรื่องเป็นราวเท่าไร โดยเฉพาะเรื่องการเรียน เทียบกับการเรียนคุณแม่ในวัยเด็กแล้ว คงต้องบอกคนละเรื่องเลย
สำหรับครอบครัวแล้ว การเลือกแต่งงานอาจเป็น สมาชิกในครอบครัวอย่างเดียวที่เราพอสามารถเลือกได้ แต่พ่อแม่เลือกลูกไม่ได้ ส่วนลูกก็เลือกพ่อแม่ได้
การมีครอบครัวนั้น ถือเป็นเรื่องใหญ่ของชีวิต ชีวิตมนุษย์ควรใช้ร่วมกับคนในครอบครัวมากกว่าส่วนอื่นๆ
การอยู่กับครอบครัวไม่ได้มองว่าเป็นแค่การลงทุน ทั้งเงิน เวลา คำพูด การกระทำ แม้ในศาสนาพุทธเอง ก็ต้องมีศีลข้อ 3 ให้กับฆราวาสเพื่อรักษาครอบครัวให้ดี
ไม่ว่าจะเป็นชาย หรือ หญิง ก็ตาม ยิ่งเป็นพ่อเป็นแม่คนด้วยแล้วไม่ใช่เรื่อง่าย ยิ่งคนเป็นฝ่ายหญิง มักจะมีคำว่าแม่อยู่ในจิตใจ สัญชาตญาณ อยู่ธรรมชาติ รวมทั้งความผูกพันที่อุ้มท้องมาตลอด 8-9 เดือน
แต่หลังจากคลอดออกมาแล้ว แม่นั้น ต้องดูแลช่วงที่ลูกไม่สามารถช่วยตัวเองได้ มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีช่วงเวลาอยู่ใต้การดูแลของพ่อแม่ นานกว่าสัตว์ประเภทอื่นๆ อย่างน้อย 1 ปี ถ้านับเรื่องทางสังคม ก็อาจเป็น 10-20 ปีเลย
ในช่วงเวลา10-20 ปีนี้ ครอบครัวต้องผ่านเรื่องอะไรมากมาย ไม่ว่าปัญหาสังคม ปัญหาในครอบครัว กว่าที่ลูกคนนึงจะเติบโตได้ ดังนั้นส่วนใหญ่ คนเป็นพ่อแม่อยากเห็นแค่ลูกตัวเองได้ดีและไม่ต้องพึ่งพ่อแม่ไปตลอดชีวิต
ถ้าผมมองเป็นการลงทุน 10-20 ปี เป็นเวลาพอที่จะทำให้บอกได้ว่านักลงทุนคนนั้นประสบความสำเร็จหรือไม่ ผลตอบแทนต้องได้อย่างน้อยต้องดอกทบต้นไปหลายรอบแล้ว ส่วนถ้ามองครอบครัวเป็นการลงทุนละ ผลตอบแทนคืออะไร แค่ ไม่ต้องพึ่งพ่อแม่,ดูแลเรายามชรา,ลูกตัวเองได้ดีมีชื่อเสียง,ประสบความสำเร็จในสิ่งทีเราอยากให้เป็น เรียงตามลำดับตามความยากของคนที่จะทำได้ที่
แต่การเลี้ยงลูกคือการลงทุนอาจไม่ต้องพูดถึงผลตอบแทน ผลตอบแทนที่ได้มาคงไม่วัดเป็นมูลค่า แค่ลูกสามารถดูแลตัวเองได้ในสังคมก็ถือเป็นสิ่งที่พ่อแม่ต้องการมากที่สุด
ทางวัฒนธรรมตะวันออก ส่วนใหญ่การมีลูกคือ การสืบทอดตระกูล การดูแลยามท่านชราภาพ แม้ปัจจุบันอาจไม่เข้มข้นเมื่ออดีต แต่สุดท้าย มนุษย์เรายามชราก็ยังต้องการคนกลับมาดูแลอีกครั้ง
ท่านในสามารถมีลูกกลับมาดูแลท่านได้ยามชรา และสามารถเลี้ยงดูตัวเองได้ ผมคงเรียกได้ว่าท่านประสบความสำเร็จในการสร้างคนอย่างแท้จริง
ตัวผมยังไม่มีโอกาสได้สร้างครอบครัวในเร็วๆ นี้ แม้เพื่อนรุ่นเดียวมีหลายคนเป็น พ่อ แม่ สามี ภรรยา แล้วก็ตาม สิ่งที่ผมอยากให้ท่านที่มีครอบครัว เอาใจใส่ครอบครัวของท่าน ให้เวลา มีกิจกรรมร่วมกัน ได้มีความทรงจำดีๆ เก็บไว้เยอะๆ ท่านคงไม่อยากให้ลูกจำว่า ตอนเด็กๆ ไม่เคยเห็นหน้าพ่อแม่เลย ออกไปทำงานอย่างเดียว
ส่วนการเลี้ยงลูก ให้ความคิดที่ดี ให้ความรู้ ให้เค้าแยกถูกผิด สอนให้เค้าเป็นคนดี สอนเค้าให้รู้จัก ศีล คุณธรรมต่างๆ เหล่านี้เป็นพื้นฐานครับ สำหรับผมส่วนนี้เป็นการลงทุนที่คุ้มที่สุด ไม่ต้องเสียเงินมาก ใช้เวลามาก แต่ได้ผลตอบแทนคืนมามหาศาล ประมาณค่าไม่ได้แน่นอนครับ นอกนั้น เรื่องทักษะ การเรียน การอยากให้เค้าเป็นอะไรในอนาคต ค่อยตามมาทีหลังครับ
สุดท้าย หลายๆท่านลงทุนต่างๆ ก็คิดถึงครอบครัวเป็นสำคัญ แต่บางครั้ง การได้อยู่กับครอบครัว อาจสำคัญกว่า อย่าลืม แบ่งเวลา ให้กลับครอบครัวด้วยนะครับ อย่ามัวแต่ไปให้เวลากับงาน เพื่อน จนลืมครอบครัวนะครับ
ขอให้ครอบครัวของท่านมีแต่ความสุขครับ
ผมเป็นผู้ชาย จึงไม่มีโอกาสได้อุ้มท้องหรือคงไม่มีโอกาสได้เป็นแม่แน่นอน แต่ผมมีคุณแม่ เป็นลูกชายคนเดียวของครอบครัว ตั้งแต่เด็กๆ ก็ทำอะไรได้ไม่ค่อยเป็นเรื่องเป็นราวเท่าไร โดยเฉพาะเรื่องการเรียน เทียบกับการเรียนคุณแม่ในวัยเด็กแล้ว คงต้องบอกคนละเรื่องเลย
สำหรับครอบครัวแล้ว การเลือกแต่งงานอาจเป็น สมาชิกในครอบครัวอย่างเดียวที่เราพอสามารถเลือกได้ แต่พ่อแม่เลือกลูกไม่ได้ ส่วนลูกก็เลือกพ่อแม่ได้
การมีครอบครัวนั้น ถือเป็นเรื่องใหญ่ของชีวิต ชีวิตมนุษย์ควรใช้ร่วมกับคนในครอบครัวมากกว่าส่วนอื่นๆ
การอยู่กับครอบครัวไม่ได้มองว่าเป็นแค่การลงทุน ทั้งเงิน เวลา คำพูด การกระทำ แม้ในศาสนาพุทธเอง ก็ต้องมีศีลข้อ 3 ให้กับฆราวาสเพื่อรักษาครอบครัวให้ดี
ไม่ว่าจะเป็นชาย หรือ หญิง ก็ตาม ยิ่งเป็นพ่อเป็นแม่คนด้วยแล้วไม่ใช่เรื่อง่าย ยิ่งคนเป็นฝ่ายหญิง มักจะมีคำว่าแม่อยู่ในจิตใจ สัญชาตญาณ อยู่ธรรมชาติ รวมทั้งความผูกพันที่อุ้มท้องมาตลอด 8-9 เดือน
แต่หลังจากคลอดออกมาแล้ว แม่นั้น ต้องดูแลช่วงที่ลูกไม่สามารถช่วยตัวเองได้ มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีช่วงเวลาอยู่ใต้การดูแลของพ่อแม่ นานกว่าสัตว์ประเภทอื่นๆ อย่างน้อย 1 ปี ถ้านับเรื่องทางสังคม ก็อาจเป็น 10-20 ปีเลย
ในช่วงเวลา10-20 ปีนี้ ครอบครัวต้องผ่านเรื่องอะไรมากมาย ไม่ว่าปัญหาสังคม ปัญหาในครอบครัว กว่าที่ลูกคนนึงจะเติบโตได้ ดังนั้นส่วนใหญ่ คนเป็นพ่อแม่อยากเห็นแค่ลูกตัวเองได้ดีและไม่ต้องพึ่งพ่อแม่ไปตลอดชีวิต
ถ้าผมมองเป็นการลงทุน 10-20 ปี เป็นเวลาพอที่จะทำให้บอกได้ว่านักลงทุนคนนั้นประสบความสำเร็จหรือไม่ ผลตอบแทนต้องได้อย่างน้อยต้องดอกทบต้นไปหลายรอบแล้ว ส่วนถ้ามองครอบครัวเป็นการลงทุนละ ผลตอบแทนคืออะไร แค่ ไม่ต้องพึ่งพ่อแม่,ดูแลเรายามชรา,ลูกตัวเองได้ดีมีชื่อเสียง,ประสบความสำเร็จในสิ่งทีเราอยากให้เป็น เรียงตามลำดับตามความยากของคนที่จะทำได้ที่
แต่การเลี้ยงลูกคือการลงทุนอาจไม่ต้องพูดถึงผลตอบแทน ผลตอบแทนที่ได้มาคงไม่วัดเป็นมูลค่า แค่ลูกสามารถดูแลตัวเองได้ในสังคมก็ถือเป็นสิ่งที่พ่อแม่ต้องการมากที่สุด
ทางวัฒนธรรมตะวันออก ส่วนใหญ่การมีลูกคือ การสืบทอดตระกูล การดูแลยามท่านชราภาพ แม้ปัจจุบันอาจไม่เข้มข้นเมื่ออดีต แต่สุดท้าย มนุษย์เรายามชราก็ยังต้องการคนกลับมาดูแลอีกครั้ง
ท่านในสามารถมีลูกกลับมาดูแลท่านได้ยามชรา และสามารถเลี้ยงดูตัวเองได้ ผมคงเรียกได้ว่าท่านประสบความสำเร็จในการสร้างคนอย่างแท้จริง
ตัวผมยังไม่มีโอกาสได้สร้างครอบครัวในเร็วๆ นี้ แม้เพื่อนรุ่นเดียวมีหลายคนเป็น พ่อ แม่ สามี ภรรยา แล้วก็ตาม สิ่งที่ผมอยากให้ท่านที่มีครอบครัว เอาใจใส่ครอบครัวของท่าน ให้เวลา มีกิจกรรมร่วมกัน ได้มีความทรงจำดีๆ เก็บไว้เยอะๆ ท่านคงไม่อยากให้ลูกจำว่า ตอนเด็กๆ ไม่เคยเห็นหน้าพ่อแม่เลย ออกไปทำงานอย่างเดียว
ส่วนการเลี้ยงลูก ให้ความคิดที่ดี ให้ความรู้ ให้เค้าแยกถูกผิด สอนให้เค้าเป็นคนดี สอนเค้าให้รู้จัก ศีล คุณธรรมต่างๆ เหล่านี้เป็นพื้นฐานครับ สำหรับผมส่วนนี้เป็นการลงทุนที่คุ้มที่สุด ไม่ต้องเสียเงินมาก ใช้เวลามาก แต่ได้ผลตอบแทนคืนมามหาศาล ประมาณค่าไม่ได้แน่นอนครับ นอกนั้น เรื่องทักษะ การเรียน การอยากให้เค้าเป็นอะไรในอนาคต ค่อยตามมาทีหลังครับ
สุดท้าย หลายๆท่านลงทุนต่างๆ ก็คิดถึงครอบครัวเป็นสำคัญ แต่บางครั้ง การได้อยู่กับครอบครัว อาจสำคัญกว่า อย่าลืม แบ่งเวลา ให้กลับครอบครัวด้วยนะครับ อย่ามัวแต่ไปให้เวลากับงาน เพื่อน จนลืมครอบครัวนะครับ
ขอให้ครอบครัวของท่านมีแต่ความสุขครับ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น