การใช้จ่ายเพื่อสินทรัพย์
การลงทุนให้ได้ผลตอบแทนนั้น ไม่ใช่เรื่องของการใช้ทุนเพียงอย่างเดียว การใช้เวลาก็เป็นสิ่งที่ตามมาด้วย
หลายครั้งการลงทุน จะนำเอาเรื่องเงินเฟ้อมาเป็นเป้า เพราะเงินนั้นตามหลักเศรษฐศาสตร์จะโดนลดค่าจะเงินเฟ้อ เพราะฉะนั้น เงินเฟ้อจึงเป็นเรื่องที่ใช้กำหนดการลงทุนหลายๆครั้ง
ซึ่งตามวิชาเศรษฐศาสตร์ให้ความเห็นในอุดมคติไว้ เงินเฟ้งควรเท่ากับดอกเบี้ยเงินฝาก ซึ่งความเป็นจริงไม่เคยเป็นไหได้เลย
เงินก็ถือว่าเป็นสินทรัพย์ที่มีสภาพคล่องสูงสุดในวิชาบัญชี แต่คนเราทำงานได้เงินเดือนแต่อาจไม่ชอบเงินเท่าไร เพราะปรกติจะใช้เงินเต็มท่ี ไม่ค่อยมีใครรักเงินแบบไม่ยอมใช่เลย
เพราะฉะนั้นเราหาเงินมีเพื่อใช้ ซื้อ หรือ ให้ได้มาในสินทรัพย์หรือบริการที่มีมูลค่าเป็ฯเงิน
ตัวสินทรัพย์นั้น ผมมองเรือ่งสินค้าที่คงทน มีตัวตน ซื้อเก็บได้ อาจแปรสภาพกลับเป็นเงินได้ด้วย เมือ่ขายทิ้งไป
หลายๆครั้ง เรามักสับสนกับ
สินทรัพย์ที่มีคุณค่าในอนาคต กับ สินทรัพย์ที่ด้อยค่าในอนาคต
สินทรัพย์ที่มีรายจ่าย กับ สินทรัพย์ที่มีรายได้
ซึ่งส่วนใหญ่ รอตัดสินง่าย นะครับ ถ้าคุณซื้อของไว้สักชิ้น แล้ว อนาคตเมื่อขาย ราคาต้องสูงขึ้น ส่วนใหญ่ที่ชัดเจนคือ บ้าน ที่ดิน นอกน้้น ราคาอาจไม่แน่นอน เช่น งานศิลปะ ทองคำ อัญมณี
ส่วนสินทรัพย์ที่ด้อยค่าลงในอนคต เช่น รถยนต์ ทีวี คอมพิวเตอร์ อาจมีกรณีนอกเหนือจากนี้บ้าง ก็คิดว่าส่วนน้อยแล้วกันนะครับ
ส่วนสินทรัพย์ที่มีรายจ่าย เช่น
บ้าน ซื้อมาต้องจ่ายค่าไฟ ค่าน้ำ ค่าบำรุงรักษา
รถยนต์ จ่ายค่าน้ำมัน ค่าบำรุงรักษา
คอมพิวเตอร์ ค่าไฟ ค่าโปรแกรม
โทรศัพท์ ค่าโทร ค่าไฟ ค่าโปรแกรม
ส่วนสินทรัพย์ที่มีรายได้
บ้าน ถ้าปล่อยเช่าได้ นะครับ
หุ้น พันธบัตร พวกนี้มีปันผล
ซึ่งเห็นได้ชัดว่า สินทรัพย์สามารถมีมูลค่าในตัวมันเอง หรือ สามารถสร้างรายได้และรายจ่ายได้ ขึ้นอยู่กับวิธีใช่
สำหรับผม สินทรัพย์ที่ด้อยค่า และมีรายจ่ายนั้น เป็ฯกลุ่มที่คนส่วนใหญ่ชอบ มุ่งหวังไว้ ซึ่งแม้แต่ตัวผมชีวิตส่วนใหญ่ก็ซื้อพวกเหมือนกัน แต่คิดว่า สินทรัพย์ที่มีคุณค่าในอนาคตและมีรายได้ควรต้องมีติดตัวไว้ระดับนึงครับ เพื่อฉุกเฉิน
ซึ่งตัวอย่างจาก เพื่อนผมคนนึง ตอนเรียนมหาลัยไปเที่ยวทะเลด้วยกัน ทุกครั้งที่ไปเที่ยว พ่อเพื่อนผมจะให้แหวนทองติดตัวไปด้วย และผมก็ถาม ว่า พกมาทำไม คำตอบคือ เพื่อฉุกเฉินก็ขายทิ้ง
เป็นตัวอย่างที่ดี ครับ สำหรับการขายสินทรัพย์มีคุณค่า
แต่อย่างไร ทุกคนควรมีสินทรัพย์ที่ใช้ขายได้เวลาฉุกเฉินครับ อยากไปลงกับสินทรัพย์ด้อยค่า
ซึ่งสุดท้าย การซื้อหาสินทรัพย์ ก็ถือว่าเป้นเรื่องควรแก่การใช้ชีวิต การที่ชีวิต มีแต่ไม่มีวัตถุเลย ก็คงเป็นเรื่องน่าทรมานเกินไปครับ แต่ถ้าจะมีสินทรัพย์ อยากให้แบ่งสรร ให้สมดุลกับชีวิตครับ
โชคดีในการลงทุนครับ
หลายครั้งการลงทุน จะนำเอาเรื่องเงินเฟ้อมาเป็นเป้า เพราะเงินนั้นตามหลักเศรษฐศาสตร์จะโดนลดค่าจะเงินเฟ้อ เพราะฉะนั้น เงินเฟ้อจึงเป็นเรื่องที่ใช้กำหนดการลงทุนหลายๆครั้ง
ซึ่งตามวิชาเศรษฐศาสตร์ให้ความเห็นในอุดมคติไว้ เงินเฟ้งควรเท่ากับดอกเบี้ยเงินฝาก ซึ่งความเป็นจริงไม่เคยเป็นไหได้เลย
เงินก็ถือว่าเป็นสินทรัพย์ที่มีสภาพคล่องสูงสุดในวิชาบัญชี แต่คนเราทำงานได้เงินเดือนแต่อาจไม่ชอบเงินเท่าไร เพราะปรกติจะใช้เงินเต็มท่ี ไม่ค่อยมีใครรักเงินแบบไม่ยอมใช่เลย
เพราะฉะนั้นเราหาเงินมีเพื่อใช้ ซื้อ หรือ ให้ได้มาในสินทรัพย์หรือบริการที่มีมูลค่าเป็ฯเงิน
ตัวสินทรัพย์นั้น ผมมองเรือ่งสินค้าที่คงทน มีตัวตน ซื้อเก็บได้ อาจแปรสภาพกลับเป็นเงินได้ด้วย เมือ่ขายทิ้งไป
หลายๆครั้ง เรามักสับสนกับ
สินทรัพย์ที่มีคุณค่าในอนาคต กับ สินทรัพย์ที่ด้อยค่าในอนาคต
สินทรัพย์ที่มีรายจ่าย กับ สินทรัพย์ที่มีรายได้
ซึ่งส่วนใหญ่ รอตัดสินง่าย นะครับ ถ้าคุณซื้อของไว้สักชิ้น แล้ว อนาคตเมื่อขาย ราคาต้องสูงขึ้น ส่วนใหญ่ที่ชัดเจนคือ บ้าน ที่ดิน นอกน้้น ราคาอาจไม่แน่นอน เช่น งานศิลปะ ทองคำ อัญมณี
ส่วนสินทรัพย์ที่ด้อยค่าลงในอนคต เช่น รถยนต์ ทีวี คอมพิวเตอร์ อาจมีกรณีนอกเหนือจากนี้บ้าง ก็คิดว่าส่วนน้อยแล้วกันนะครับ
ส่วนสินทรัพย์ที่มีรายจ่าย เช่น
บ้าน ซื้อมาต้องจ่ายค่าไฟ ค่าน้ำ ค่าบำรุงรักษา
รถยนต์ จ่ายค่าน้ำมัน ค่าบำรุงรักษา
คอมพิวเตอร์ ค่าไฟ ค่าโปรแกรม
โทรศัพท์ ค่าโทร ค่าไฟ ค่าโปรแกรม
ส่วนสินทรัพย์ที่มีรายได้
บ้าน ถ้าปล่อยเช่าได้ นะครับ
หุ้น พันธบัตร พวกนี้มีปันผล
ซึ่งเห็นได้ชัดว่า สินทรัพย์สามารถมีมูลค่าในตัวมันเอง หรือ สามารถสร้างรายได้และรายจ่ายได้ ขึ้นอยู่กับวิธีใช่
สำหรับผม สินทรัพย์ที่ด้อยค่า และมีรายจ่ายนั้น เป็ฯกลุ่มที่คนส่วนใหญ่ชอบ มุ่งหวังไว้ ซึ่งแม้แต่ตัวผมชีวิตส่วนใหญ่ก็ซื้อพวกเหมือนกัน แต่คิดว่า สินทรัพย์ที่มีคุณค่าในอนาคตและมีรายได้ควรต้องมีติดตัวไว้ระดับนึงครับ เพื่อฉุกเฉิน
ซึ่งตัวอย่างจาก เพื่อนผมคนนึง ตอนเรียนมหาลัยไปเที่ยวทะเลด้วยกัน ทุกครั้งที่ไปเที่ยว พ่อเพื่อนผมจะให้แหวนทองติดตัวไปด้วย และผมก็ถาม ว่า พกมาทำไม คำตอบคือ เพื่อฉุกเฉินก็ขายทิ้ง
เป็นตัวอย่างที่ดี ครับ สำหรับการขายสินทรัพย์มีคุณค่า
แต่อย่างไร ทุกคนควรมีสินทรัพย์ที่ใช้ขายได้เวลาฉุกเฉินครับ อยากไปลงกับสินทรัพย์ด้อยค่า
ซึ่งสุดท้าย การซื้อหาสินทรัพย์ ก็ถือว่าเป้นเรื่องควรแก่การใช้ชีวิต การที่ชีวิต มีแต่ไม่มีวัตถุเลย ก็คงเป็นเรื่องน่าทรมานเกินไปครับ แต่ถ้าจะมีสินทรัพย์ อยากให้แบ่งสรร ให้สมดุลกับชีวิตครับ
โชคดีในการลงทุนครับ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น